کهکشان چیست؟
کهکشان سیستمی از ستارگان، گرد و غبار و گاز است که به وسیله نیروهای جاذبه ای، کنار یکدیگر نگه داشته می شوند. انواع کهکشان ها عبارتند از: کهکشان های مارپیچی (با بازو)، بیضوی (بدون بازو) و بی قاعده (بدون تقارن گردشی).
کهکشان ها طیف پیوسته ای از انرژی از خود ساطع می کنند که شامل بعضی امواج رادیویی، اشعه ایکس، اشعه مادون قرمز و اشعه ماورای بنفش است. زمین، خورشید و بقیه منظومه شمسی ما یک بخش بسیار کوچک از کهکشان راه شیری هستند. کهکشان راه شیری کهکشانی مارپیچی است.
کهکشان راه شیری فقط جزیی از یک گروه کهکشانی به نام "گروه محلی" است. در داخل گروه محلی، کهکشان راه شیری با سرعت حدود 300 کیلومتر درثانیه حرکت می کند (به سمت صورت فلکی ویرگو).
نزدیک ترین کهکشان به کهکشان ما، ممکن است کهکشان قوس (ساگیتاریوس، Sagittarius) باشد که حدود 80000 سال نوری از ما فاصله دارد. "ابر ماژلانی بزرگ" کهکشان نزدیک دیگر به کهکشان ما است.
دانشمندان تخمین می زنند که بیش از 100 میلیارد کهکشان در جهان قابل مشاهده ما پخش شده باشند. ستاره شناسان با تلسکوپ از میلیون ها کهکشان عکس برداری کرده اند.
دورترین کهکشانی که تاکنون عکس برداری شده، معادل ده میلیارد تا 13 میلیارد سال نوری از کهکشان ما فاصله دارد. یک سال نوری فاصله ای است که نور در خلأ در یک سال طی می کند (حدود 5.88 تریلیون مایل یا 9.46 تریلیون کیلومتر).
قطر کهکشان ها از چند هزار تا نیم میلیون سال نوری متغیر است. کهکشان های کوچک کمتر از یک میلیارد ستاره دارند. کهکشان های بزرگ بیش از یک تریلیون ستاره دارند. کهکشان راه شیری قطری حدود 100000 سال نوری دارد. در کهکشان راه شیری حدود 100 میلیارد ستاره وجود دارد. منظومه شمسی ما حدود 25000 سال نوری از مرکز کهکشان راه شیری فاصله دارد.
تنها سه کهکشان در خارج از کهکشان راه شیری با چشم غیر مسلح قابل مشاهده هستند. مردم در نیمکره شمالی می توانند کهکشان آندرومدا (Andromeda) که حدود دو میلیون سال نوری با ما فاصله دارد را ببینند. مردم در نیمکره جنوبی می توانند ابر ماژلانی بزرگ را ببینند که حدود 160000 سال نوری از زمین فاصله دارد و ابر ماژلانی کوچک که حدود 180000 سال نوری از زمین فاصله دارد نیز قابل مشاهده است.
