آدم فضایی در قرآن
آدم فضایی در قرآن
آیات متعددى در قرآن است که نشان دهنده وجود موجوداتى در زمین وآسمان است «بل له ما فى السموات والارض کل له قانتون» ؛ «بلکه هر چه در آسمان و زمین است از آن اوست و همه فرمانپذیر اویند». «و له اسلم من فى السموات و الارض طوعا و کرها و الیه یرجعون»؛ «هر که در آسمان و زمین است خواه و ناخواه سر به فرمان او نهاده است و به سوى او بازگردانیده مىشوند». «من» در زبان عربى براى موجودات ذىشعور است یعنى در زمین و آسمانها موجوداتى داراى ادراک و فهم هستند. «المتر ان الله یسبح له من فى السموات و الارض و الطیر صافات کل قد علم صلاته و تسبیحه» ؛«آیا نمىبینى که هر کس در آسمان و زمین است تا پرندگانى که در آسمان پر گشایند خداوند را تسبیح مىکند و همه آنها به تسبیح و نماز خود آگاهند». این آیه صریح است در این که موجودات زمینى و آسمانى داراى ادراک و شعور و علم و آگاهى مىباشند. آیات از این دست فراوان است، بنابراین از نظر قرآن احتمال وجود موجوداتى در آسمانها و کرات دیگر مورد تأیید است. اگر چه جزئیات آن براى ما مکشوف نیست. ضمن این که از نظر عقلى نیز وجود موجوداتى در کرات دیگر و وجود حیات در کهکشانها و سیارهها و ستارهها محال نیست. اما هنوز علم ما به کشف بسیارى از اصرار خلقت موفق نشده است. نکته دیگر این که تمام موجوداتى که در زمین و آسمان و کهکشانها هستند داراى وجود مادىاند. زیرا زمین و آسمان مادىاند. گفتنی است عالم وجود داراى سه مرتبه است: عالم مادى (ناسوت) که داراى خواص و ویژگىهاى مادى است، عالم برزخ که عالمى مجرد است اما برخى آثار ماده چون مقدار را دارد و عالم مجردات که مطلقا و کاملاً مجرد است و کاملاً از ماده منزه است و موجوداتى که در میان زمین و آسمان هستند داراى حیات مادىاند.